Rambanthore

We vertrekken vroeg omdat we gisteren door de lekke band geen tijd meer hadden om het rode fort te bezoeken. Het rode fort werd in eerste instantie gebouwd als militair bolwerk door mogol Akbar en het was het eerste fort in India. Zijn kleinzoon Shah Jahan heeft het fort afgebouwd met zijn favoriete bouwmateriaal het witte marmer. Naast een fort fungeert het geheel ook als paleis. De woonvertrekken liggen aan de kant van de rivier en kijkt uit op de Taj Mahal. De dubbele buitenmuur is ruim 20 meter hoog en  2.5 km in omtrek. Het is gebouwd op de restanten van een oud fot en lag direct aan de rivier de Yamuma en de familie had hun eigen bathing gats. De trappen in de rivier waar men een bad neemt. Het heet het rode fort omdat het is opgetrokken uit rode bakstenen die op 30 kilometer van Agra worden gemaakt.

We zijn een van de eerste bezoekers en het is lekker rustig en ook nog redelijk koel. Na de gebruikelijke veiligheidsmaatregelen zijn we binnen. Dat het fort gebruikt is als verdedigingswerk wordt duidelijk als we een ommuurde helling op naar boven lopen. Het echoed flink en dat is ook precies de bedoeling. Hierdoor hoorde men het gekletter van de paardenhoeven, als de vijand er tenminste in geslaagd was om de gracht met krokodillen over te komen. In de muur zijn kommetjes gebouwd waar hete olie doorheen liep. Zo kon je de vijand niet allen verbranden maar werd de vloer ook glad wat het moeilijker maakte om naar boven te komen. Eenmaal boven moesten de olifanten door een smalle poort.  De deuren van die poort zijn beslagen met spikes bedoeld om de olifanten te verwonden.

De woonvertrekken liggen op de eerste verdieping en er waait een verkoelend briesje. Zowel de vrouw als dochter hebben hun eigen verblijven. Er is een soort zwembad  niet om te zwemmen maar om in te zitten. Een verhoging van wit marmer kijkt uit over wat nu een grasveld is maar waar eerder waarschijnlijk wel zand gelegen heeft. Hier werden de dierengevechten gehouden. De prive vertrekken van van Shah Jahan zijn eveneens opgetrokken uit wit  marmer en ingelegd met robijn en saffier en  hij ging elke dag een uur buiten zitten om zichzelf aan het volk te tonen zodat zij wisten dat alles in orde was. Beneden in de binnentuin is een afdak  ondersteund door pilaren die versierd zijn geweest met goud. Er is een verhoging van wit marmer waarop de vorst plaats nam om audientie te houden. Op de vloer een verhoging van wit marmer waarop de minister zat die bijhield welk oordeel er werd geveld.

We lopen door de binnentuin richting de uitgang en voor ons loopt een medewerker van het complex. Ook hier zien we een eekhoorntje en wanneer we elkaar hier op wijzen maakt de man een bepaald geluidje en er komen vier, vijf eekhoorntjes tevoorschijn die hij wat voer geeft. Hij geeft wat voer aan een van de groepsgenoten en binnen no time zit er een op haar hand.

We lopen verder naar de uitgang waar de gids een vriend tegenkomt want ze omhelzen elkaar en zijn duidelijk blij elkaar te zien. De groep loopt vast door en het is beduidend drukker dan een paar uur geleden. Ik ga even op een stoepje zitten in de buurt van een man in een rolstoel die waarschijnlijk aan het bedelen was en waar ook twee mannen van security bijstaan. Een van hen heeft een bamboestok en spreekt op gebiedende wijze tegen de man in de rolstoel. Wanneer de man niet doet wat security wil begint hij hem te slaan met de stok en wanneer hij hem in zijn kruis steekt met de stok sta ik op en loop naar de rest van de groep. De man in de rolstoel staat ook op en loopt met zijn rolstoel naar de overkant van de weg. De man van security had dus in de gaten dat hij de kluit aan het belazeren was maar de manier waarop hier een einde aan gemaakt werd was misselijkmakend. Ik heb nog even overwogen om in te grijpen maar leek me niet verstandig, in de eerste plaats ben ik buitenlander en bovendien ook nog vrouw. Bovendien denk ik dat ze mij de bus in hadden gebonjourd en de man misschien nog harder hadden  aangepakt.

Met een naar gevoel stap ik de bus in. De komende zes uur heb ik genoeg tijd om er over na te denken want zo lang duurt de rit naar Ranthambor.

Helaas duurt de rit nog langer omdat de neus en de mond van de chauffeur halverwege de rit heftig beginnen op te zwellen. Er lijkt iets van een ontsteking aan de gang te zijn die zich snel uitbreid. We moeten nog zeker drie uur rijden, hopelijk gaat het goed. In ieder dorpje verkoopt men medicijnen en ook antibiotica is vrij verkrijgbaar. De gids en chauffeur gaan op pad voor medicatie en dat geeft ons de gelegenheid om te gaan plassen.

Inmiddels is het donker geworden en zien onderweg behalve wat er voor ons op de weg gebeurd geen hand voor ogen. Na zes uur botsen en klotsen zijn we bij het hotel dat ongeveer naast de jungle ligt.

Bij de receptie worden we verwelkomt met Namaste en krijgen alle dames een rode stip op het voorhoofd, getrouwd of niet en een bloem op het hoofd gelegd.

Het diner buffet en dat koude biertje smaken voortreffelijk en na het eten kruip ik in bed. Zoals altijd probeer ik als er wifi is Aad te bellen maar de wifi is te instabiel dus houden we het uiteindelijk op app contact. Morgen op tijger safari en vroeg op want we vertrekken om 06.15 uur als het nog een beetje schemerig is.