Pisa en wijn

Pisa met een s en niet met dubbel z. Na het ontbijt lopen we naar het station. We weten inmiddels bijna zelf de weg. Op het station kopen we in de automaat de tickets en inmiddels weet ik dat alle treinen een nummer hebben. Onze trein heeft als eindpunt Caseletto en nummer 4027 en hoewel hij pas over een klein half uur vertrekt staat hij al wel op het bord. Op ons gemak lopen we naar spoor twee waar de trein al klaar staat.

Dit keer is het een normale intercity en hoewel iets minder comfortabel dan de hoge snelheids trein van Italo is dit ook helemaal niet verkeerd. Het voelt een beetje als oude tijden toen wij altijd met het gezin op trein vakantie gingen. Alleen de couchette ontbreekt. 

De geluiden en het gebabbel om ons heen is hetzelfde. Dat is het voordeel van reizen met het openbaar vervoer, je hoort allerlei talen om je heen. In Firenze heb ik naast Italiaans ook veel Amerikaanse gehoord inclusief gedrag. Amerikanen zijn erg aanwezig en soms dacht ik dat zij het idee hebben dat de wereld om Amerikanen draait. Verder heb ik regelmatig Spaans gehoord en een enkele keer Frans. Gisteren op het terras bij de Basilica Sante Groce ineens Nederlands, en niet zo best ook. Een stel waarvan de vrouw duidelijk verstaanbaar vertelde als het je niet bevalt ga je maar weg. Uiteindelijk zijn ze wel samen vertrokken. Zo te horen kwamen ze uit Friesland en ik ben benieuwd of ze als stel zijn thuisgekomen. Dat is de enige plek geweest waar ik Nederlands gehoord heb de afgelopen week. Pisa heeft een middelgroot station, iets groter dan Dordrecht centraal en nadat we de koffers bij de bagagli hadden afgegeven, tegen betaling past er iemand op je spullen, hebben we met de bus de scheve toren van Pisa opgezocht. Kaartjes voor de bus koop je bij een automaat en hoe dat werkt, spreekt redelijk voor zich. Naast Italiaans staat het ook in het Engels aangegeven. Voor €1.70 koop je een kaartje dat gedurende 70 minuten geldig is binnen de stad of daarbuiten afhankelijk van je keuze. Het maakt dus niet uit waar je naartoe gaat en of je onderweg uitstapt en later weer verder gaat Als de tijd om is, is je kaartje op. We hadden op beide ritjes van max 15 minuten beide keren controle dus het is wel zaak je kaartje af te stempelen en graag aan de goede kant zodat de controleur tenminste kan zien dat je kaartje is gestempeld ja? Grazie!!

Wanneer door Pisa rijden merken we op dat Pisa veel moderner is dan Firenze. Het is misschien een beetje appels met peren vergelijken vanwege het eeuwenoude stadscentrum van Firenze maar wat we tot nu toe zien zijn betonnen dozen waar mensen in wonen en het geheel heeft maar heel weinig sfeer. We steken de Arno over maar geen beeld van de ponte Vecchio of vergelijkbaar. We vinden het maar een saaie bedoening.

De toren van Pisa ligt tegenover de bushalte of andersom en het is letterlijk 5 minuten lopen. Een ervaring rijker bekijken we eerst de vertrektijden van de bus en de plek waar een kaartje gekocht kan worden. De automaat voor de biglieti staat ernaast en bus gaat elke tien minuten. Voordat we verder kijken drinken we eerst iets en delen we een broodje en een pizza. Het terrasje is aan de rand van een marktje.

Het complex blijkt meer te omvatten. Dan alleen de klokkentoren. Er staat een Basiliek en een kapel en alles is opgetrokken uit wit/roze marmer dat je werkelijk tegemoet schittert. Elke keer als ik een foto ervan maak moet ik mijn diafragma bijstellen omdat het alleen met het instellen van de sluitertijd niet lukt, de fotos worden dan overbelicht zo fel is de schittering. Het is heel grappig om iedereen bezig te zien om juist die foto te maken. Je weet wel die foto waarbij iemand de toren probeerd terug te duwen. We hebben de oorzaak van de scheefstand gevonden, Aad staat teveel aan de onderkant te duwen. Het goede nieuws is dat ik bewijs heb in de vorm van een foto waarbij de toren weer recht staat. Het is wonderlijk. Wanneer we er  uitgekeken zijn besluiten we de bus weer terug naar het station te nemen maar eerst lopen we nog even over het marktje met souvenirs maar er zit niks voor me bij.  Dit keer rijdt de bus beter op tijd, niet dat we haast hebben maar willen ook niet stressen. Ik kom tegenover een vrouw van begin te half veertig te zitten en het valt me op dat ze op een wel heel bijzondere manier voor zich uit zit te mompelen. Ik kijk of ik pods zie maar ik kan ze niet ontdekken en ik zie ook geen telefoon of draadjes. Ik wordt er zelfs een beetje ongemakkelijk van en ik besluit het verder te negeren en kijk wat naar buiten. Als ik weer voor me kijk pakt ze haar telefoon uit haar jaszak en sluit het gesprek af. Ik moet hard lachen in mijzelf en dan vooral om mijzelf. Wat een wereldreiziger ben ik toch. Op de terugweg rijd de bus een iets andere route en zien we meer van het oude gedeelte van de stad. hoewel het natuurlijk geen Firenze is met zijn cultuur en geschiedenis heeft Pisa wel iets meer historie dan ik in eerste instantie had gedacht.  Het centrum heeft zelfs wel iets gezelligs. Gelukkig het is geen compleet blokken stad.

​Er zou een monorail moeten rijden tussen het station en het vliegveld maar helaas rijd deze vanwege onderhoud niet en worden we per bus vervoerd. Het is een beetje flauw maar als we aan komen lopen. Rijd er net een shuttlebus weg. De volgende laat gelukkig niet lang op zich wachten maar omdat we nog geen kaartje hebben stuurt de chauffeur ons terug. Hij heeft op ons gewacht en mudjevol afgeladen brengt hij ons naar het vliegveld. We zijn ruim op tijd en lopen wat rond. Ik ben vergeten dat ik een fles wijn die we gekregen hebben in het hotel in mn koffertje heb. Natuurlijk niet echt vergeten maar er niet aan gedacht dat die niet mee mag met de handbagage. Daar kom ik achter bij security. Ik mag de fles meenemen maar dat moet ik de koffer inchecken als ruimbagage of hij moet de fles weggooien. Ik kies voor het eerste en de medewerker van security laat ons via een shortcut weer terugkeren naar de vertrekhal. We overleggen wat want we willen graag ook nog wat eten en dus besluiten we toch om de fles achter te laten. Wanneer we de poortjes weer door willen krijgen we de boodschap acces denied. Ofwel computer says no. Gggggrrrrr nu moeten we wel wachten tot de incheckbalie geopend is. Geen idee hoe lang dat gaat duren. De fles wijn zit inmiddels wel weer in mn koffer.

Wanneer eindelijk de incheckbalie opengaat checken we zonder probleem of bijbetalen onze bagage in. De dame achter de balie gaat niet over het wel of niet doorlaten bij security. Dat moeten we maar met de security regelen. De man van security lijkt ons niet alleen cht te begrijpen maar als hij onze digitale boardingpas ziet doet hij met een sleutel het poortje open en laat hij ons zonder problemen doorlopen. Ditmaal gaan we vlot door security en bij de gate aangekomen staan de mensen al in de rij om te boarden. Voor ons staat een stel waarvan hij een paspoort heeft en zij een soort van id kaart. De kaart geeft problemen want dat blijkt geen geldig is bewijs te zijn om mee te reizen. Ze stappen uit de rij en ik denk dat hun trip in het water gevallen is. Het boarden gaat vlot en voor ik het weet zijn we los en vliegen we. Ciao Bella Italia. Ik had twee stoelen in het gangpad geregeld voor wat extra beenruimte en tot mijn verrassing blijven de twee stoelen naast mij leeg. Misschien wel van dat stel voor me??  De koffers komen van de band als we aan komen lopen kunnen direct door. Er komt geen rood spoor uit de koffer dus de fles heeft het overleefd. We zijn vertrokken van Rotterdam en komen aan op Schiphol dus moeten we met de trein en als we op het perron komen rijd hij echt net voor onze neus weg. Als we twee seconden eerder waren geweest.........

Uiteindelijk zitten we in de trein naar Rotterdam, krappe plekken en geen ruimte om je spullen in het vak te bergen want te klein. Daarnaast de mentaliteit. We zijn verplicht naar weet ik wat voor muziek. Filmpjes en weet ik veel wat voor gekakel te luisteren. De taxi brengt ons naar onze auto bij het vliegveld en een half uurtje later stappen we binnen. Moe maar voldaan rol ik mijn bedje in. Tot een volgende keer!