Michel Angelo's David

We hebben als een blok geslapen en als we aan het ontbijt zitten komt de regen met bakken uit de hemel en het zal de hele dag blijven regenen. Op het plein bij de Duomo worden we om de vijf meter lastig gevallen door straatverkopers die ons een paraplu willen verkopen. We wijzen het aanbod steevast gedecideerd doch beleefd van de hand. Met behulp van Google maps lopen we in tien minuten naar naar het Galleria dell'  Academia,  waar de David van Michel Angelo tentoongesteld wordt. De wachtrij is een half uur en gelukkig regent het iets minder hard en het gebouw staat gedeeltelijk in de steigers zodat we het grootse deel van de wachttijd onder een soort afdak staan. We komen  eerst in een zaal met schilderijen en een sculptuur de verkrachting van Sabrina. We lopen hier wat rond maar behalve de sculptuur is er niet veel wat me aanspreekt.

We lopen de hoek om naar een andere zaal en helemaal aan het eind torend David boven de mensen uit. In de gang ervoor staan verschillende sculpturen van Michel Angelo die nog niet voltooid zijn waaronder Atlas en op de een of andere manier raak ik ontroert van dit beeld maar ik weet niet waarom. Omdat het beeld nog niet af is zijn de sporen van de beitels die Michel Angelo gebruikte nog duidelijk zichtbaar in het marmer. Er zijn contouren van voeten zichtbaar en het begin van een been. In totaal is het brok marmer een meter dik en een meter of twee hoog. De banken die langs de muren staan opgesteld geven ons de ruimte om de beelden op het gemak van een afstandje te bekijken. 

We komen steeds dichterbij en David torent meters boven on uit. De details zijn indrukwekkend evenals de verhoudingen. De man die model gestaan heeft was bijzonder goed geproportioneerd. In een driekwart cirkel rondom het beeld staan banken opgesteld zodat we op ons gemak David vanaf alle kanten kunnen bewonderen en fotograferen. Boven het beeld is een lichtkoepel. Doordat het regent, en dus bewolkt is, komt het meeste licht van de spots die overal hangen. De sfeer is ondanks de mensen die er zijn sereen te noemen. Het lijkt wel of iedereen uit ontzag de adem inhoud. Wat ook scheelt is dat het niet zo druk is. We nemen uitgebreid de tijd om David te bekijken en bezoeken ook de rest van de tentoonstelling die me ondanks dat het allemaal beroemde schilders zijn me niet zo aanspreekt. Het zijn voornamelijk bijbelse voorstelligen en fresco's waar ik niet zo veel mee heb. Ook de souvenirshop kan me niet zo boeien. Wanneer we buiten komen regent het nog steeds en is de rij om binnen te komen nog langer dan toen wij er stonden. Het wrrd binnen ook beduidend drukker. Wanneer we op de hoek van het plein komen is er een mensenmenigte te zien en harde muziek te horen. Wanneer we dichterbij komen blijkt er een pro Gaza demonstratie gaande te zijn. Ondanks dat de sfeer daar rustig is, op afstand zijn er een aantal politiewagens aanwezig maar de agentien zitten in de autos, besluiten we toch maar een beetje uit de buurt te blijven. We hebben dorst en drinken wat en eten een broodje, een heerlijke bruchetta met tomaat, olijfolie en basilicum. We wilen naar het paleis van de Medici wat in de straat van ons hotel ligt maar dat blijkt de achterkant en dus de uitgang te zijn en wanneer we naar binnen lopen worden we weer weggestuurd. We dwalen wat door de straatjes en vlak bij het hotel is ook een galleria waar we naar binnen gaan. De expositie is rudimentair. Er hangen grote doeken met waterpartijen in alleen maar primaire kleuren aan de muur en in het midden staan houten bootjes gevuld met pigment poeder in primaire harde kleuren. Het blijken werken van twee verschillende kunstenaars te zijn die elkaar hebben gevonden. We slenteren verder door de stad en we merken dat het ook steeds drukker wordt. We duiken hetzelfde barretje in waar we gisteren die heerlijke wijn gedronken hebben en bestellen een glas heerlijke Sangiovese.  Moe en vol van indrukken van de stad komen we terug op onze hotelkamer waar een heerlijk bed op ons wacht. Dat museum van de Medici is morgen aan de beurt, dan regent het ook nog.