Lumbini.

De wekker gaat het is vier uur.  Vannacht had er roedel honden ruzie met elkaar en het leken wel wolven zo gingen ze tekeer. Snel onder de douche en op tijd beneden. De touroperator heeft bedacht dat een kleine bus voor 20 mensen en bagage wel groot genoeg is. Een gedeelte van de koffers gaat op het dak en een ander gedeelte in het gangpad van de bus. Er is geen plaats genoeg in de bus voor de gids dus die blijft staan tijdens de rit. Afgeladen gaan we naar het station, het is gelukkig maar een kort ritje. Het is nog maar half zes en het is nu al druk op het station en natuurlijk liggen er ook weer mensen op de grond onder een deken te slapen. De gids moet goed luisteren wat er wordt omgeroepen want er zijn geen schermen om onze trein op af te lezen. In colonne lopen we achter de gids aan naar het goede perron. We zitten in coupe C en we staan bijna op de goede plek zodat we vlot in kunnen stappen. Iedereen is aan boord als de trein gaat rijden maar nog niet iedereen zit. De eerste paar kilometer rijd de trein heel zachtjes vanwege werkzaamheden daarna weer op goede snelheid. Er komen regelmatig mannen langs die iets te verkopen hebben. Masala Chai, een Engelse soort thee, water en maaza dat is mangodrank, pindas en andere  soorten nootjes met een groene smurrie. De bak waar alles in zit is te smerig om naar te kijken laat staan om iets uit te eten en de verkoper pakt het ook nog met zijn handen. Laat maar ff. Treinreizen bevalt me beter dan reizen met de bus omdat er niet het constante optrekken en afremmen is vanwege het snelheidsverschil tussen de voertuigen en de slechte wegen. Wc in treinen zijn altijd vies maar dit gat in de vloer is echt vies. Moet je ook nog eens proberen om in een schuddende trein goed te mikken en bovendien de verschijnselen van een blaasontsteking dus dan weet je het wel. Flink drinken als er weer wcs in de buurt zijn. Hoewel het vanmorgen best vroeg was heb ik geen slaap maar achter me ligt iemand flink te zagen. Vanaf het station is er geen tijdsdruk meer en we wandelen rustig naar de bus die ons naar de Nepalese grens zal brengen. Ik ben blij dat het maar tot de grens is want de bus is een aftands oud kreng met krappe stoelen en eigenlijk te weinig ruimte,  de chauffeur rijd als een idioot en zijn vinger zit aan de claxon geplakt. In het plaatsje waar we even stoppen om te plassen en de benen te strekken, treffen we een andere Nederlandse groep die ook met Sawadee op pad is. Zij hebben geen locale gids maar een Belgische. Vanaf hier volgen zij hetzelfde programma als wij dus zullen we elkaar wel weer tegenkomen.

Bij de grensovergang is het hectisch. We moeten eerst naar de Indiaanse immigratie om een stempel in het paspoort te laten zetten. We zijn in niemandsland, de koffers worden in Riksjas geladen en naar de grens gebracht waar ze allemaal door de scanner gaan. Terwijl we wachten en kijken of onze koffers in de riksja geladen worden zijn er ook kinderen aan het bedelen en dit gaat niet zachtzinnig. Een van de groepsleden geeft wat kleingeld weg en vooral de moeders willen meer. Een banaan die gegeven wordt, wordt door de moeder op de grond gesmeten, ze wil geen eten maar geld. De kinderen zitten overal aan en ineens zie ik een paar kleine vingertjes in de buitenzak van een rugzak grabbelen. Gelukkig zit er niet bijzonders in maar zo gaat dat dus. Mijn rugzak zit op slot en buitenzakken heb ik niet. De moeder loopt te schelden maar wij geven niets meer.

In ganzenpas lopen we achter onze nieuwe gids aan naar de Nepalese immigratie. We staan in de rij om onze paspoorten te laten controleren. Er wordt een vinkje gezet op een lijst en denken dat dat het is. We mogen de bus in terwijl de koffers worden ingeladen. Geen van onze rugzakken worden gecontroleerd, bijzonder. Er loopt een man met een getrainde Duitse Herder rond en we zien dat een auto binnenste buiten wordt gehaald, maar de hond slaat niet aan. Intussen zijn de moeders met de kinderen ook gearriveerd en begint het spel opnieuw, alleen wij trappen er niet meer in en wuiven de moeder met haar kindje weg.

Namaste zegt Bhopal onze Nepalese gids. Vlak voor de Indiaanse Immigratie hebben we afscheid genomen van Aditye onze vertrouwde steun en toeverlaat. We moeten toch nog in de rij voor de Nepalese immigratie. Van ons paspoort en het visum wordt een fotokopie gemaakt dat ik samen met mijn bewijs van Covid vaccinatie moet laten zien. Het kopiëren gaat niet zo snel en er sluiten meer mensen aan waaronder een soort Sjamaan, een blanke man met dreads, vaag gekleed en een soort staf. Hij denkt zo naar binnen te kunnen lopen en een stempel te kunnen halen. Dat lukt dus niet want wij staan ook in de rij. Hij loopt te schelden, hij heeft op het consulaat in Kopenhagen toch een visum gehaald en waarom moet het dan allemaal zo moeilijk? Wanneer een van de groepsleden een opmerking maakt over Kopenhagen begint hij te schelden en schreeuwt dont judge me of the city i come from. Dan zegt hij dat iedereen die gevaccineerd is dood zal gaan. Een mooie paradijsvogel zullen we maar zeggen. Een voor een zitten we op het stoeltje voor immigratie. Mijn covid vaccinatie staan niet in het gele boekje maar heb ik apart. Hij bladert het even door, dan wordt er weer een foto gemaakt en krijg ik de stempels in mijn paspoort. Yes ik mag ook naar binnen. We gaan weer de bus in een ruime en vooral schone bus met een jonge chauffeur die glimschatert van oor tot oor. Ook de nieuwe Raoul is een leuke gast met een prettige uitstraling. In drie kwartier zijn we bij het hotel. Het is rustiger dan in India op de weg, schoner en er wordt minder getoeterd wat erg welkom is na een reis van 10 uur. Het lijkt alsof de mensen het hier beter hebben. Ik zie wel armoede maar het lijkt hier minder heftig. Maar dit is maar een eerste indruk. Bij het hotel aangekomen besluiten we eerst naar de ATM te gaan, deze is in het dorp 5 minuten terug. Met 20.000 Nepalese Rupees stap ik weer naar buiten, dit voelt een stuk beter. Nu eerst een warme douche en schone kleren dan eten en op tijd naar bed. Het hotel is fijn, het is schoon, het is mooi, het personeel erg vriendelijk en behulpzaam en het eten heerlijk. Eindelijk weer eens een groot bord met groenten en met wat sojakip en rijst. Een heerlijk koud biertje erbij en ik ben een blij ei. Morgen mag ik uitslapen want dan hoef ik pas om zes uur op.