Chitwan, National Park

Vandaag gaan we met de bus op weg naar naar Chitwan National Park maar voor het zover is stoppen we eerst bij de geboorteplaats van Buddha. De ouders van Buddha waren onderweg naar de ouders van de moeder van Buddha en de moeder nam een bad in een meertje waarna de bevalling begon. Dichtbij het meertje is zij bevallen waarbij zij de takken van een bepaalde boom vasthield waardoor deze boom heilig is verklaard. De plek is 2500 jaar oud en redelijk bewaard gebleven.

Er is een tempel omheen gebouwd waardoor de resten van het oorspronkelijke gebouw nog te zien zijn. We worden over planken geleid en komen uiteindelijk bij een plek die is afgedekt met een glasplaat. Overal in het complex ligt geld. Een vrouw is bezig om dit op te rapen en gooit het in een emmer. De mensen doen dit als offer en het geld wordt gebruikt om het gebouw te restaureren/onderhouden. De plek is overwoekerd geweest en door het bezoek van een een koning 350 jaar na Christus is de plek gerestaureerd en bewaard gebleven. Het is nu een 

bedevaartsoord voor boeddhisten uit de hele wereld. Als boeddhist moet je drie plekken hebben gezien, de geboorteplek van Buddha, de plek waar hij verlichting heeft bereikt en de plaats waar hij is overleden.

Er is een enorm park aangelegd rondom de vijver en de werkelijke geboorteplek die een serene rust uitstraalt. Er hangen 

gebedsvlaggetjes en verschillende groepen Boeddhisten uit de hele wereld zijn op verschillende plekken aan het bidden. Aan de ingang van het park staat een bord met de vijf basisregels van Boeddha. 

We gaan de bus in voor de vijf uur durende rit naar Chitwan NP. Voor vertrek had ik tegen de gids gezegd dat ik problemen met mijn blaas heb, klachten die een blaasontsteking zouden kunnen worden. Thuis neem ik dan cranberries capsules die ik nu niet bij me heb en wil langs een pharmacie. De gids lijkt niet goed te begrijpen wat er aan de hand is maar beloofd bij een pharmacie te zullen stoppen. In plaats daarvan neemt hij me mee naar de dokterspost waar men mij direct wil behandelen. Dit jou ik af, antibiotica is echt nog niet nodig en vraag naar cranberriecapsules. Die zijn er niet maar er bestaat wel cranberrysap en dat is verkrijgbaar in de supermarkt. Ook die vinden we, een hel grote zelfs en met twee pakken loop ik de winkel uit. Terug in de bus blijken er mensen te zijn gaan pinnen, Edwin wil vanavond eindelijk dat rondje geven, dus Edwin is ook naar de pinautomaat. Alleen is hij nog niet terug. De gids gaat zoeken en Theo gaat met hem mee. Edwin weet de weg en stapt nietsvermoedend weer in de bus. Als iedereen aan boord is gaan we. Er wordt aan de weg gewerkt, de weg is een klein stukje goed en dan is het een zandpad met keien en gaten. 

Ik dommel een beetje weg en als ik weer wakker ben zijn we bezig een heuvelrug te beklimmen. Deze moeten we over om aan de andere kant weer in het laagland te komen. De weg is stoffig en alles tot op een meter of tien ziet bruin van de dikke laag stof. Soms is er een heldergroen blad van een bananenboom, of is het een plant, zichtbaar. Na de heuvelrug moeten we nog een stuk door en dat geeft me de gelegenheid om om mij heen te kijken. Nepal heeft minder inwoners dan India en dat maakt dat het rustiger is op de weg. Ook wordt er veel minder getoeterd.

Deze weg is niet goed maar de weg waar we gisteren op reden was van goede kwaliteit. Ook hier is het een stuk schoner dan in India. Als er ruimte voor is, is er een aparte rijstrook voor brommers en tuktuks waardoor de winkeltjes een stuk verder van de weg liggen.

De huizen zijn van betere kwaliteit en vaak is er voor de dieren een afdakje gemaakt waar ze worden gevoerd en een schaduwplek hebben. De dieren zien er beter uit. Ook zie ik regelmatig kippen en eenden lopen die ik in India niet zag. Er is veel groen te zien van de gewassen die worden verbouwd.

Net als in India wordt er suikerriet geteeld om op te kouwen of om uit te persen en dan het sap te drinken ik vind het niet zo lekker.

Ook in Nepal wordt de koeienmest gebruikt als brandstof. In India worden er door de vrouwen met de hand een soort pannenkoeken van gemaakt te worden gedroogd. In Nepal zijn het rolletjes die worden opgestapeld en gedroogd. In India zijn zwerfhonden in Nepal ook maar minder. In Nepal zijn alle indrukken net ff wat beter te verwerken. Iemand in de groep zei het heel treffend, in India is alles heel. Het is niet vies maar heel vies. Heel druk, heel veel herrie, heel veel honden, heel veel koeien etc. Ik weet nog niet wat ik van India vind behalve fascinerend. Ik moet dat op mijn gemak nog eens laten bezinken.