Jaipur

Een verfrissende koude douche en een redelijk ontbijt later vetrekken we voor acht uur. Onderweg zijn er geen dingen die oponthoud geven totdat we 17 km van het centrum af zijn. Begin maart is het Holy festival en de inwoners van Jaipur trekken nu al massaal richting de tempel 75 km verderop waar festiviteiten plaats gaan vinden ter ere van Krishna.

Onderweg zien we groepjes mensen lopen, vaak op blote voeten. De meesten hebben een grote kleurrijke vlag bij zich. Er zijn tenten waar wordt gekookt en gefeest. Door de uittocht duurt het laatste stuk lang en staan we vaak stil. We stoppen straks, ik zit dit onderweg in de bus te schrijven zoals ik wel vaker doe, bij het hotel om de mensen die niet meewillen naar de tailor en de smederij af te zetten. Vanavond gaan we gezamenlijk eten en we pikken de mensen ook weer op.

De mensen lopen niet alleen, ik heb afgeladen autos, trekkers met een volle aanhanger met pelgrims erin en flinke bontgekleurde vlaggen, een kleurrijk geheel. Op het moment rijd het even door, op zich fijn maar de hobbels in de weg zijn niet fijn als je nodig moet plassen. 

Gelukkig stopt de bus ergens waar we gebruik kunnen maken van de toiletten, pffff.

Maar dan laten een aantal reisgenoten zich kennen. De mensen die niet mee wilden de stad in zouden zonder bagage bij het hotel worden afgezet. Ineens worden er nu koffers uitgeladen en meegenomen de bus in. Weer extra tijd die ik minder door kan brengen in de stad. Hoe kinderachtig kun je zijn? Ik laat het los, de groep is zich aan het vormen en het wordt steeds duidelijker bij wie ik mij thuis voel.

We rijden naar de kleermaker en met de ervaringen van Vietnam in mijn hoofd kijk ik hier al de hele week naar uit. De kleermaker is meer georiënteerd op herenkleding en minder op dameskleding. De stoffen zijn duur. Er lag een prachtige zijden kobaltblauwe stof met een ingeweven motief. Een bloesje zou op €120.- komen. Dat is mij te duur. Verder heb ik niet gezien wat mij beviel dus heb ik dit keer niets laten maken. Daarna door naar de zilversmid. Jaipur staat bekend om zijn edelstenen, die worden in een malletje gezet en dan in vorm geslepen op een ronddraaiende metalen plaat. De steen wordt met de vingers op de metalen plaats gedrukt en niet alleen wordt zo de steen geslepen maar ook de vingers van degene die de steen vasthoudt. Een van de jongens laat zien dat hij geen vingerafdruk meer heeft en hij zal niet de enige zijn.

Daarna natuurlijk de winkel in. Eerst natuurlijk een overzichtje met welke steen er bij je sterrenbeeld past. Voor mij is dat aquamarijn en nog een maar beiden groen van kleur, nee geen jade. 

In de winkel bezorg ik een van de verkopers een rolberoerte want wanneer hij vraagt wat mijn steen is zeg ik dat ik niet van stenen hou. Ik wordt verder met rust gelaten, en dat was precies de bedoeling. Ik loop wat rond en zie mensen wat dingen passen en proberen en als E dan de prijs horen geven ze het sierraad snel weer terug. Het is veel te duur. Ik hou echt niet van bling bling.

We gaan terug naar het hotel om de andere gasten op te halen, ons op te frissen en dan te gaan eten. Vanavond ook de was afgeven dus het wordt nog even druk. Die koude Kingfisher zal er straks wel in gaan!

Het hotel is mooi de kamer schoon en niet geheel onbelangrijk er is warm water! Snel gedouched en heerlijk opgefrist voor het eten. Aditye zet ons af bij het restaurant en gaat naar zijn eigen gezin, hij woont in Jaipur, morgenochtend is hij er weer op tijd. Het eten is pittig, het bier koud.

Terug in de bus als iedereen eigenlijk naar bed wil, lukt het de chauffeur bijna niet om in de eerste versnelling te komen.  We moeten draaien en op een gegeven moment staan we dwars op de weg. Wat is gedaan heeft weet ik niet maar overmorgen moeten we op tijd in Delhi zijn voor de vlucht naar Varanasi. Tis te hopen dat dat goed komt......