Bundi

We nemen afscheid van dit heerlijke hotel en stappen in de bus om naar Bundi te rijden. Daar komen we probleemloos rond half een aan en nadat we gelunched hebben in de bus , rijden we door naar het fort van Bundi. De gids zorgt ervoor dat we elke dag iets anders krijgen voor de lunch maar het is altijd iets met een krokante korst en een pittige binnenkant. Soms met groene mint saus die van zichzelf ook pittig is maar door de munt ook verkoelend. Raoul de bijrijder en manusje van alles deelt de bordjes uit, altijd wegwerp en soms servetten Atydite, ik kan eindelijk zijn naam onthouden deelt het eten rond. Dit is in een rijdende bus en in het verkeer in India is dat een prestatie op zich. Ik verwacht dat de saus nog wel een keer door de bus zal vliegen. India heeft ook mindere kanten. Raoul behoort evenals onze chauffeur die gelukkig weer opgeknapt is waarschijnlijk tot de kaste van de arbeiders en Atydite vertelde tot de kaste van de krijgers te behoren die onder de kaste van de priesters en de Brahmanen zit. Dit is goed te merken want hij commandeert flink in het rond op een manier die ik niet altijd prettig vind maar die anderen zonder tegensputteren accepteren. Dit is een kant van India die ik lastig vind omdat het eigenlijk een manier van discrimineren is. Je kaste ontkomen kan niet want je trouwt gearrangeerd binnen je eigen kaste en scheiden is heel lastig. De vader van de bruid betaald een bruidschat en als er een scheiding komt moet alles terugbetaald worden. De gids vertelt trost dat India het grootste land ter wereld is met elf miljoen huwelijken per jaar maar met het laagste percentage echtscheidingen ter wereld. Die begrijp ik ook, eenmaal getrouwd zit je gevangen. Wanneer ik een paar dagen later aan de gids vraag hoe het zit met de informele vrouwen ontwijkt hij heel handig de vraag en dat is ook een antwoord.

Binnen de eigen kaste kan iedereen studeren en carrière maken. We zien dan ook regelmatig scholen en schoolkinderen. Maar hoe kun je jezelf ontwikkelen als je niet eens een dak boven je hoofd hebt en geld om dagelijks te eten. Als je hier tot de untouchebles de onaanraakbaren hoort ziet je toekomst er niet goed uit. Er is geen vangnet vanuit de overheid en we zien dan ook regelmatig mensen bedelen.

Wanneer we bijna bij onze bestemming zijn krijgt de bus het moeilijk. De versnelling lijkt niet meer goed in zijn eerste te kunnen en we stappen uit om het laatste stuk, het is niet zo ver meer te gaan lopen. Waar we langs moeten loopt ook een koe met een kalf wat heen en weer  en ik schenk niet heel veel aandacht aan haar. Ze is wel wat onrustig en is  een keer in de aanval gegaan waarbij we haar aanzagen komen en konden ontwijken. Ze loopt een andere kant op en iedereen denkt dat het nu klaar is. Opeens hoor ik achter me hoefgetrappel en zie ik een flits naast me. Automatisch doe ik een stap opzij en dit blijkt genoeg te zijn om haar te ontwijken. Tegelijkertijd hoor ik de groep roepen, blijkbaar zag het er allemaal nogal heftig uit. Een groepslid heeft een Nordic walking stok bij zich en daarmee verjaagt de gids de koe. Waarschijnlijk voelde zij zich in het nauw gedreven en heeft ze haar kalf willen beschermen. Het is allemaal goed afgelopen maar mensen kwamen wel vragen of ik niet bang geweest was en of ik niet geraakt was. Voor de groep was het spannender dan voor mij geweest.

We lopen door het dorpje naar boven en moeten een poos wachten op de tickets het is heet en de weg is steil maar gelukkig kunnen we in de schaduw een beetje bijkomen.

Maar het fort zelf is het nog niet de laatste klim vanaf een plein met een grote boom wachten we in de schaduw tot er een aantal groepsleden naar het toilet zijn geweest. Dan begint de klim naar boven en ik loop te hijgen als een oud postpaard. Ook hier is het weer een combinatie van een fort en een paleis met galerijen met gebeeldhouwde olifanten. Olifanten namen een belangrijke plek in het leven van de vroegere Indiërs.

Ze werden ingezet in de oorlog maar ook als lastdier gebruikt en werden gebruikt in de bouw. Het geheel is verlaten en ook hier zien we weer de nauwe doorgangen, smalle gangen en overal trappetjes. De buiten en binnenkant ziet zwart waarschijnlijk van de schimmel. Weer lopen we een helling op op de volgende verdieping te kunnen bekijken. Hoewel er ruimtes zijn afgescheiden doet de bewaker die blij is wat te doen te hebben want wij zijn de enige groep het afzet koord naar beneden zo kunnen we de muurschilderingen van dichtbij bekijken. Deze muurschilderingen beelden het dagelijks leven uit maar ook de veldslagen.

Deze zagen we onderweg 

Er is een muurschildering van spellen die gespeeld werden zoals chess en snake and ladders. Ook mochten we van de bewaker in een hele donkere ruimte met muurschilderingen met goud hier heb ik ondanks dat de gids hier een lichtje bijhield niet veel van kunnen zien en ben ruimte maar snel weer uitgelopen. 

We gaan nog een etage hoger weer diezelfde steile klim met een spectaculair uitzicht over de stad beneden ons en inmiddels zijn er ook wat meer bezoekers. Je moet oppassen waar je loopt op sommige plekken zijn er vierkante open plekken in de vloer en als je hier met je voet in stapt kun je makkelijk een enkel breken. Gelukkig gebeurde dit niet. De kl naar boven is ook niet makkelijk want naast dat deze steil is. Is de helling bestraat met ongelijke smalle stenen die horizontaal zijn gelegd die bovendien ook nog glad zijn. We kunnen nog verder omhoog maar willen ook nog de stepwell de bron met de treden, bezoeken en besluiten weer naar beneden te gaan. Sommigen willen nog even hier of daar kijken maar ik besluit helemaal naar beneden te lopen naar die grote boom met schaduw want het is best heet. Ik loop met twee groepsgenoten mee maar omdat ik nog een foto wil maken blijf ik wat achter, geen probleem want er is maar een weg naar beneden.

Ik had al een aap gezien maar die verdween weer. Halverwege een helling loopt mij een Indiase vrouw van mijn leeftijd tegemoet die mij waarschuwt voor een aap die precies in de bocht zit. Eerder heb ik gezien hoe agressief die beesten naar mensen kunnen zijn en een confrontatie met een dier op een dag is wel genoeg dus besluit ik voorzichtig te zijn. De vrouw durft in ieder geval niet verder naar beneden. Ik kijk voorzichtig om een hoekje en de aap is aan de buitenkant van de muur gaan zitten en ik zie nog een klein stukje van zijn rug. Ik probeer de vrouw gerust te stellen maar zij durft niet verder naar beneden. Dan komt de gids met de rest van de groep naar beneden en hij weet haar te overtuigen dat het om is. We wachten beneden op de rest van de groep en horen de vrouw wanneer ze haar man ziet hem luidkeels waarschuwen voor de aap die waarschijnlijk al lang en breed vertrokken is. Van de koe met haar kalf is geen spoor meer te ontdekken en blijkbaar is de bus ok want die staat gewoon op ons te wachten om ons naar de stepwell te brengen.

Deze stepwell werd gebruikt als wateropslag en was rijk versierd met hindoeistische afbeeldingen. Deze zijn helaas grotendeels kapotgeslagen door de Moslims toen zij dit gebied veroverde. We zien onder andere Shiva of de resten ervan. De stepwell heeft ruim 100 treden die nu voor een gedeelte onder water staan er is een verkleuring op ongeveer 20 meter boven ons en eerder heeft het water zo hoog gestaan. Net als bij het fort in Agra ook hier de halve kommetjes met een gat erin aan de muur. Nu niet bedoeld om het olie uit te gieten maar om een emmer aan een touw mee op te halen. Gelukkig wordt het water nu niet meer gebruikt want het ziet helemaal blauw van de viezigheid die mede wordt veroorzaakt door de duiven die hier rondvliegen. Het complex is afgesloten met een soort gazen kooi, ook van boven maar toch weten hier duiven te broeden en overal ligt duiven poep wat zonde is want dit tast het gebouw aan en dit is best mooi, ook hangt er een serene sfeer.

Naast duiven hebben ook een aantal vleermuizen hier in intrek genomen, die hebben eerder in het fort ook al gezien maar dan in veel grotere aantallen.

De bus brengt ons naar het hotel dat een mooie binnentuin heeft maar qua kamers niet veel voorstelt, zeker in vergelijking met het mooie hotel waar we vandaan komen. De groep wil buffet en als ik boven in de eetzaal kom, hangen daar de kop van een beer en een tijger aan de muur. De huid van een tijger is als een schilderij achter glas aan de muur gehangen. Ook staat er een opgezet jachtluipaard. Toch nog een tijger gezien maar voor mij had het zo niet gehoeven. Na het eten nog herleven in de tuin gezeten waar ik vleermuizen zag rondvliegen en op tijd naar bed want morgen is het om acht uur vertrekken.