Pokhara

Half negen vertrek, en het gehobbel en geklots is nog niet anders dan de tocht van Lumbini naar Chitwan national park. De weg uit Chitwan loopt dwars door de jungle en wordt regelmatig gebruikt door tijgers en stiekum hoop ik er toch nog een te zien, maar helaas. Wel verlaten we het laagland en rijden we de bergen in. Ik ben niet zon fan van met een bus de bergen in en eigenlijk ben ik een beetje blij dat het niet zo hard gaat.

We rijden gemiddeld 27 km per uur en doen zes uur over de rit van nog geen tweehonderd kilometer. De gids probeerd ons te vermaken door een liedje te zingen. Het voelt alsof ik weer op schoolreis ga. Aangekomen in het hotel voel ik me ondersteboven, binnenste buiten en achterstevoren gekeerd. Ik heb even tijd nodig voor miJzelf en ga naar mijn kamer. Deze blijkt op het dak van het hotel te liggen, met een prachtig uitzicht over de bergen en het meer. Wanneer ik op mijn kamer ben steekt er een forse wind op, voor de bui uit denk ik. Het blijft droog. Gertie vind het te eng op het dak en vraagt om een andere kamer, die ze ook krijgt.

Om vijf uur is er een wandeling met de gids naar de lakeside. In eerste instantie denk ik laat maar ik heb geen zin en ben moe. Op het laatste moment bedenk ik me. Een wandeling na een hele dag in de bus te hebben gezeten is goed voor me en ik ga naar beneden. Niet iedereen van de groep is mee en weer heeft de gids het over activiteiten van morgen. We vragen hem dit op de app te zetten omdat niet iedereen er is en weer kijkt hij alsof hij niet snapt waar het over gaat. We hebben zes uur in de bus te gezeten en in plaats van een liedje te zingen had hij het over morgen kunnen hebben. Organiseren is niet zijn sterkste kant. Het is niet ver lopen naar lake side. Wanneer we op de hoek van de straat zijn wijst hij naar een bordje, street 13.

Wanneer we deze straat inlopen komen we vanzelf bij het hotel aan de linkerkant. Wanneer we een stuk langs het water gelopen hebben, zien we ineens een stuk van het Annapurna gebergte dat wesetijk van de Mount Everest ligt en minder hoog is met de eeuwige sneeuw op de toppen, werkelijk een prachtig gezicht.

De gids verteld dat er vanmiddag tijdens de harde wind twee mensen die in een bootje die op het meer waren was zijn omgekomen, heftig. De wind was inderdaad ineens heel hard met windvlagen.  De gids  laat ons alleen en met de groep en we  besluiten nog een stuk door te lopen.  Veel verder kunnen we niet en alle ondernemers proberen ons op een vriendelijke manier naar binnen te lokken, we willen eerst verder kijken. Er klinkt muziek en er wordt gedanst en als Carla en Ferrold spontaan mee beginnen te doen klinkt er een luid gejuig en worden zij enthousiast ontvangen. De mensen zijn vriendelijk en gastvrij.

Er is een hindoe viering aan de gang en we besluiten even te gaan kijken, de mensen zijn gelovig en vieren de dienst die ik nog steeds niet begrijp mee. Het is wat eentonig maar dat vind ik ook van een Christelijk Gereformeerde kerkdienst. We zoeken een tentje waar we koffie kunnen drinken en uiteindelijk wordt het de chinees waar we met zijn vijfen ook een heerlijk hapje eten.