Pokhara vrije dag

De gids heeft geregeld dat we aantal dingen kunnen bezoeken. We kunnen met twee busjes naar de peace pagoda die ik vanaf mijn hotelkamer kan zien. We gaan met kleine busjes omdat de grote bus de haarspeldbochten niet kan nemen en hierdoor moeten we extra betalen. Als de bus ons heeft afgezet moeten we nog 281 traptreden naar boven en hoewel het nog vroeg in de ochtend is zweet ik als eeen otter, het is warm in de zon.

De peace pagoda is gebouwd in 2015 door een Japanner die getroffen door de verschrikkingen van de tweede wereldoorlog besloten heeft dat hij de boeddhistische vredes boodschap wil uitdragen en hij besluit verspreid over de hele wereld 100 pagodes gebouwen. Ondanks dat deze pagode geen historische waarde heeft, spreekt de bedoeling achter deze pagode me enorm aan. Er mag niet gesproken worden en de schoenen moeten uit. Mede hierdoor en het fabelachtige uitzicht is dit een plek die vraagt om bezinning en reflectie, precies de bedoeling van de pagode.

Langzaam komen we de trappen weer af en verzamelen we ons om naar beneden te lopen. Een enkeling heeft koffie besteld maar terwijl ze wachten op hun bestelling valt de stroom uit dus werkt de (goeie) koffieautomaat niet en gaan we zonder koffie naar beneden. Het busje wat eigenlijk te klein is voor het gezelschap rijd ons naar de Devil fall. Onderweg ontstaat er een woordenwisseling tussen iemand van de groep en de gids. Zij vind het belachelijk dat we moeten betalen, terwijl we gedurende de hele trip de bus tot onze beschikking hebben en de gids kan niet goed uitleggen waardoor dit komt, daarnaast spreekt de gids slecht Engels waardoor hij moeilijk te verstaan is en lijkt hij niet alles te begrijpen wat er wordt gezegd. En of het nou de Nepalese mentaliteit is, de man veranderd de plannen nog al eens en is daarnaast niet erg daadkrachtig. Kortom nogal wat ergenis in de groep over het functioneren van de gids.

Wanneer we bij Devill fall zijn aangekomen moet ik weer, ondanks dat ik was boven al naar het toilet geweest was, naar het toilet. Ik gebaar naar de gids dat ik naar het toilet ga en hij gebaart terug dat hij mij begrepen heeft.

wanneer ik terug kom is de gids met de groep al doorgelopen en ik word pislink op hem. We lopen wat bij de waterval, niet veel bijzonders trouwens en ik spreek de gids aan op het feit dat hij niet wacht tot de groep compleet is. Ik moet het een paar keer herhalen en wijs hem op de verantwoordelijkheid die hij heeft nl ervoor te  zorgen dat er niemand achterblijft. He was not amused maar ik ook niet. De waterval stelde niet veel voor maar ok, het kan ook niet altijd helemaal geweldig en prachtig zijn.

De grot, een plek die je gezien moet hebben, ligt aan de overkant van de weg. Het valt mij op dat de gids zijn schaapjes die keer goed bij elkaar houdt. We komen via allerlei winkeltjes bij een afschuwelijk roze gebouw en we dalen een weet ik hoeveel trappen af waar het donker, nat en glibberig is en halverwege besluit ik het voor gezien te houden en loop weer terug naar boven. Daar wacht ik met een paar anderen op de rest van de groep. Diegenen die wel helemaal naar beneden zijn geweest gaven aan dat het niet de moeite waard was.

Met het busje terug naar het hotel en dan begint voor vandaag de fun part. We drinken koffie met zijn vijven en besluiten ook te lunchen.

We spreken uitgebreid met de eigenaar en hij verteld dat de fantastische weg waar we overheen gereden zijn in 1975 is aangelegd door de Chinezen en dat er sindsdien geen onderhoud meer aan is geweest. De Nepalese regering heeft geld geleend van de Chinezen om de weg op te knappen. Niet dat ze goed bevriend met hen zijn maar if you want beat them, join them. Carla, Ferrold en ik winkelen nog wat en dan gaan we terug naar het hotel. Ik neem een duik in het zwembad om af te koelen wat goed lukt en net als ik me een beetje heb geïnstalleerd begint het te regenen te onweren wat het nu twee uur later nog steeds doet. Ik geloof niet dat ik veel zin heb om ver te lopen, want het regent echt flink hard. Ik spreek met Bernardiene en Rits af om in het hotel te eten want Carla en Ferrold gaan voor het eerst  samen eten.