Kathmandu

Die naam alleen al spreekt al sinds  de lagere school tot mijn verbeelding, Kathmandu. Het dak van de wereld hoger dan de Mount Everest kun je niet komen. Niet dat die op mn bucket list staat, maar goed ik had verwacht wel iets meer van de hoogste bergen ter wereld te zien maar hier in Kathmandu merk ik er weinig van. Nu was het ook bewolkt en regende het zelfs een beetje en ik hoop dat, dat de reden is. Ik zit op dezelfde plek als gisteren in de bus en dus heb ik nu vol zicht op die prachtige rivier met de hangbruggen en het mooie landschap. Ik geniet! Na een uur slaan we nu in dit geval li-af en rijden we in goed anderhalf uur naar Kathmandu. Gisteren was er gedoe in de bus over betalen voor de bus als we deze gebruiken voor geplande excursies. In India was het gebruik van de bus steeds inbegrepen maar de gids zegt nu van niet. Uiteraard volgt hier protest op en dit gaat zelfs zo ver dat een van de groepsleden de Nepalese agent aan de telefoon heeft. Die gaat het verder uitzoeken met Sawadee. Vandaag wordt Gopal gebeld, het gebruik van de bus is included. Zou ook gek zijn als dat niet zo was. Voordat we bij monkey tempel naar binnen gaan wilden een aantal mensen eerst warmere spullen uit hun koffer hebben. Niemand heeft er op gerekend dat het zou gaan regenen. Het regent gelukkig niet hard want je koffer open in de zeikende regen is niet fijn. Wanneer iedereen heeft wat ie wil hebben gaan we naar binnen bij monkey tempel.

Deze wordt zo genoemd omdat er veel apen zijn. Ik zie ze wel maar het zijn er niet heel veel. Er zijn wel veel trappen omhoog. Het is een kermis. Overal staan stalletjes waar men hun waar probeerd te verkopen.

Er staat een stupa en er omheen allemaal kleine stupas. Het is vooral veel pracht en praal en worshipping, aanbidding. Mensen lopen gedachteloos, althans zo lijkt het gezien het tempo, met hun handen langs de gebedsmolentjes en hier en daar wordt er een boterkaarsje gebrand. Er liggen bergen voedsel voor de beeltenis van Boeddha en ik hoop dat dit savonds opgeruimd wordt anders hebben niet alleen de apen en honden goed te eten maar ook de ratten. Het complex is vies. Ik kijk een keer over de muur en dit lijkt wel de plaatselijke vuilstort. Dit alles staat voor mijn gevoel ver weg van het Boeddhisme zoals het in mijn beleving is. Jammer maar dit is de werkelijkheid en daarom was ik hier, de werkelijkheid van hier bekijken.

We gaan door naar Hanuman Dhoka, het koninklijk paleis.  De bus staat wat verder weg geparkeerd en als we de stad inlopen komen we in een feestelijke optocht terecht. Er is muziek en er lopen vooral mannen mee. Er blijkt een dame 84 jaar geworden te zijn  en in een feestelijke optocht in een versierd karretje door de stad vervoerd. Dit wil ik ook als ik 84 word!!

Het is goed te zien dat hier een aardbeving is geweest, de gebouwen staan nog in de steigers en hier en daar zijn de scheuren heel goed zichtbaar. Het is niet een gebouw maar we lopen in een historisch centrum waar verschillende gebouwen onderdeel uitmaken van het paleis. We gaan lunchen en ik bestel onder andere kip Sadheko een lauwwarme salade en dit is het lekkerste wat ik tot nu toe gegeten heb. Een echte smaakexplosie. Een van de gebouwen die in dit stadsdeel staan is de woning van de living Goddess. Dit zijn meisjes die vanaf jonge leeftijd, een jaar of drie behandeld worden als godin. Ze worden mooi aangekleed en rondgedragen als ze buiten de woning zijn. Ze mogen niet spreken wanneer ze buiten de woning zijn. Hun enige functie is aanbeden worden. Wanneer de meisjes gaan menstrueren zijn ze goddess af en moeten ze terug naar het leven wat ze hiervoor leefden. Dit is natuurlijk onmogelijk en een mentale, zeer ongezonde situatie. Een van de groepsleden probeerd om met de gids hier de discussie over aan te gaan maar ook hier blijkt dat niet mogelijk en Bernardiene geeft het op. We lopen nog wat rond op eigen gelegenheid en op de afgesproken tijd is iedereen weer present en gaan we naar de bus. Het telefoontje van een van de groepsleden gisteren met de plaatselijke agent is niet zonder gevolgen gebleven want als ik om half acht in de lobby kom om te gaan eten met het vaste clubje, is daar de plaatselijke agent. Hij vraagt ons naar onze ervaringen met Gopal en we geven aan waar we tegenaan lopen. Vooral weet veel, hij blijkt universitair docent te zijn maar om te gids te zijn, zijn er andere vaardigheden nodig. De agent geeft aan het spijtig te vinden dat het zo gelopen is, en dat is voor ons voldoende. We gaan lekker eten en lopen naar buiten op zoek naar een restaurantje. We lopen een beetje verloren rond, kunnen onze draai niet goed vinden en uiteindelijk besluiten we om  in het hotel te gaan eten. Niet de allerlekkerste maaltijd maar ok. Ik plof in bed na een lange vermoeiende dag, morgen is de laatste dag van deze geweldige reis!