Amsterdam

Voor de mensen die het hebben gemist, hier de link naar mijn oude blog die nog wel te lezen is maar niet meer bijgehouden wordt:  https://www.offexploring.com/ikbenjac

Donderdag 19 dec, morgen moet ik naar Amsterdam om  mijn visum voor Nepal op te halen en wanneer ik naar mijn werk rij voor mijn late dienst begint, bedenk ik mij dat ik niet gekeken heb wat ik morgen allemaal mee moet nemen. Mijn dienst verloopt rustig zodat ik op tijd naar huis kan. Ik pak mijn laptop en begin in de bestanden te zoeken naar wat ik mee moet nemen. Dit blijkt een formulier te zijn dat ik heb ontvangen nadat ik de visum aanvraag heb verstuurd. Formulier niet te vinden, andere map, niet gevonden, ik check mijn mail, niet te vinden, slik. Ik mag niet paniekeren van mijzelf, ik weet dat ik het moet hebben.......... In de papieren die al klaar liggen gekeken, niet te vinden, slik............ Kan de afspraak verplaatst worden, moet ik dan weer helemaal opnieuw beginnen? Kan ik het consulaat bellen??? Rustig blijven, het moet in deze map zitten. Bestand voor bestand kijk ik de map door en ja! Daar is het formulier, pas als ik het heb uitgeprint en bij mijn paspoort heb gestopt voel ik mijn hartslag weer wat naar beneden gaan. Soms voel ik mijzelf zo dom, had dit wat eerder in orde gemaakt, mopper ik op mijzelf. Morgenochtend vertrekken we op tijd. 

Vrijdagochtend rij ik om 07.45 uur weg naar de garrage omdat ik voor vandaag een afspraak had gemaakt om mijn auto APK te laten keuren. Het heeft flink gesneeuwd en het sneeuwt nog. Aad belt, hij is al bij de dealer. Ik lever de auto in, moet daar best even wachten er zijn meer een aantal wachtende voor me. Dan krijg ik een onaangename verrassing. Mijn minimuis blijkt al een tijdje aan te geven dat haar olie hoognodig ververst moet worden en nog een paar andere dingen,  kortom ze heeft haar onderhoudsbeurt nodig. Ik mag meekijken op het scherm en ik zie inderdaad een aantal rood gekeurde vakken staan. Oeps, er schijnen meerdere meldingen op het dashboard te zijn geweest, volgens de medewerkers verschijnt dat heel kort voordat je start maar die heb ik echt nooit gezien. Nodig is nodig en de onderhoudsbeurt kan ook direct met de keuring worden uitgevoerd dus dan is dat maar geregeld. Ondertussen is het harder gaan sneeuwen en ik rij met Aad mee naar het station. Parkeren gaat vlot en we lopen door de sneeuw vanaf het parkeerterrein aan de Weeskinderendijk naar het station. Onderweg een dikke twintig minuten is het glibberen en glijden door de sneeuw en worden we behoorlijk nat. Bij het station blijkt dat de trein die we hadden gepland gecanceld is, en zie ik niet zo gauw wat de andere opties zijn. Via een praatpaal spreek ik een medewerker, die verteld doodleuk dat ik ook kan proberen met de metro te gaan.... terwijl het streekvervoer staakt. Ik kan wel een andere trein nemen maar dan moet ik een toeslag betalen! een toeslag betalen... Ik heb net 42.00 per kaartje betaald voor een trein die niet gaat en dan mag ik als cadeautje nog 3 euro extra betalen voor een trein die wel gaat en dat keer twee! Ondertussen komt de stoom uit mn oren, en zeg ik tegen de medewerker dat ik dit geen service vind. Maar omdat ik deze afspraak echt moet nakomen, en vandaag de auto gezien het weer geen optie is, over het parkeren in Amsterdam nog maar te zwijgen, hebben we geen andere keus. De trein die we zouden nemen ging rechtstreeks en met de trein die nu wel rijd moeten we overstappen op Rotterdam Centraal station. De trein is op tijd en warm en droog zodat we een beetje kunnen opwarmen en drogen. Onderweg regel ik de toeslagkaartjes. De overstap op Rotterdam Centraal verloopt vlot en omdat het niet al te druk is vinden we een rustig plekje met zijn tweetjes. In Amsterdam is het inmiddels keihard gaan sneeuwen en we glibberen over het plein voor het centraal station richting de binnenstad. Geen zebrapaden om over te steken wel veel tramrails en heel veel sneeuw. Ongeveer tegenover de beurs van Berlage zien we een pannenkoekenrestaurant, Mister pancake nog volledig in kerstsfeer en hier vluchten we naar binnen voor onze eerste kop koffie van vandaag. We worden in het Engels aangesproken door het personeel en dat zal niet de laatste keer zijn vandaag. Er zijn winkel medewerkers die geen Nederlands spreken, bizar dat ik mij een buitenlandse toerist in mijn eigen land voel. De koffie is goed en het portie poffertjes met boter en suiker die we delen aardig en wanneer we weer vertrekken is het gelukkig droog, wat het de rest van de dag zal blijven. Twee minuten verder blijkt de Bijenkorf te zijn en als we dit eerder hadden geweten waren we nooit bij mister pancake naar binnen gegaan. ;-) Eerst gaan we naar de Primark omdat ik nog wat kleine dingetjes moet hebben en wanneer dat gelukt is, lopen we naar de Bijenkorf voor de wc. Dan moeten we naar de Heerengracht waar het Nepalese Consulaat gevestigd is en na een wandeling van zo'n twintig minuten onder andere langs de Dam komen we bij het consulaat waar we in eerste instantie voorbijlopen omdat er maar een klein bordje aan de gevel hangt. We bellen aan en de deur gaat open. In de gemarmerde gang hangt een bordje war we heen moeten. We mogen hier niet bellen en moeten stil zijn. Aad doet een deur open en staan direct bij de Nepalese Consul in de kamer die een Nederlandse vrouw blijkt te zijn en bovendien erg aardig is. Ik moet heel even wachten omdat ze iets aan het afronden is en dan vraagt zij om HET formulier dat ik haar met overtuiging overhandig. Vijf minuten later en vijftig euro armer is het klaar. Een sticker een stempel en wat handgeschreven dingen zorgen voor dat ik straks Nepal in mag!! Ondanks dat het aanvragen van het visum voor India, van hen mag ik ook komen, allemaal digitaal ging en binnen een paar dagen geregeld was, draagt zo'n bezoek aan het consulaat in positieve zin bij aan de voorpret van mijn reis. Zo had de consul heel mooi aardewerk op haar bureau staan waarvan ik dacht, ogen open houden Nepal! We besluiten de rest van de dag in Amsterdam te blijven. Eerst even de Flying Tiger in. en daarna lopen we de Kalverstraat in, hier vinden we alleen maar winkels en is alles gericht op de toerist. Ik zie verschillende pancake stores, plekken waar je CBD thee, en zelfs lollies kunt kopen, nu heb ik er spijt van dat ik, just for fun, er niet een gekocht heb en ik zie veel winkeltjes met alleen maar kaas of stroopwafels. Wanneer we toevallig een steegje in kijken zien we een terrasje en besluiten te gaan kijken of het iets te bieden heeft. We kunnen binnen lunchen en... het blijkt een tentje te zijn dat 50 soorten bier op de tap heeft. Ook hier worden we aangesproken in het Engels en de jongen die ons bedient blijkt uit een Spaanstalig land te komen want ik hoor hem later met andere gasten vloeiend Spaans spreken. Ik moet er niet aan denken om nu bier te drinken maar Het Lager Huys zoals het heet omdat het in een souterrain zit en bier verkoopt,  houden we wel in gedachten. Schuin tegenover Het Lager Huys zit een bijzondere winkel The Rubber Duck Store. Hier verkopen ze rubberen badeendjes in allerlei uitvoeringen, star wars, spiderduck, je kan het zo gek niet bedenken. De winkel staat vol en kinderen en volwassenen staan met hun neus tegen de etalage, erg leuk om te zien, jammer genoeg vergeten om een foto van te maken. Een winkel die ik graag wilde bezoeken was Posthumus. Hier verkopen ze de meest mooie houten stempels, papier en wanneer ik nog brieven zou schrijven kocht ik daar het papier en bijpassende enveloppen, in prachtige motieven bedrukt, ganzenveren, inkt zegels en zegellak. Natuurlijk kan ik het niet laten om wat papier en een stempel te kopen. Maar voordat we bij Posthumus zijn komen we een andere winkel tegen namelijk de Lego winkel. Hier sleep ik Aad mee naar binnen en vooraf had ik me van deze winkel geen voorstelling kunnen maken. Er zijn voornamelijk volwassen mensen binnen, die om een grote ronde stellage heen staan waar je dus je eigen legopoppetje kunt maken, hartstikke leuk. wat daar ook was, je kon een voucher kopen, dan werd  er een foto gemaakt en die foto werd afgedrukt op een basisplaat van Lego. Zag er echt heel mooi uit maar 100 euro vond ik echt te veel geld daarvoor. In de winkel was alles aangekleed met lego.

Dit vond ik een mooie doos, everyone is awesome.

Rondom de trap naar boven was alles aangekleed met Lego, een boog in de winkel opgebouwd uit Lego. De meest mooie dozen van Lego, er was een LightHouse slechts 300 euro maar prachtig en hij werkte echt. Ook zag ik de Taj Mahal wat ik natuurlijk echt leuk vond!  Ik had bedacht dat ik mijn eigen poppetje wilde maken maar besloot eerst de trap op naar boven te gaan. Daar treffen we een vergelijkbare ronde zuil met onderdelen aan om poppetjes te maken maar ook een wand waar allemaal touchscreens staan waarop je het shirt van je poppetje kunt ontwerpen. Dit wordt ter plekke op het lijfje afgedrukt en je zet met de andere onderdelen je poppetje in elkaar. Ik hoef er niet lang over na te denken en koop een doosje, dit leg je op een wifispot en je kunt aan de gang met de ontwerp. Eerst kies ik het shirt wat mijn poppetje aan heeft, Ze krijgt een soort hoodie aan met een pocket op de voorkant waaraan een badge komt te hangen, die badge refereert aan het visum voor Nepal waarvoor ik in Amsterdam ben. De achterkant krijgt een ander patroon een soort tulpen met daarop de grachtenpanden. De tekst 20 Jan23 komt er ook nog op te staan. Hoewel Aad eerst zegt het niet leuk te vinden ligt hij op zijn knieën voor de zuil om de leukste spulletjes uit te zoeken, Heerlijk om zo weer kind te zijn en in de bakken te grabbelen om mijn leukste poppetje te maken! De bak met accessoires is lastig maar uiteindelijk vind ik een Frans buldogje en die wordt het. Als een kind zo blij loop ik met mijn poppetje naar buiten. Later heb ik het er met Aad nog over dat om de een of andere manier ik met Bram gestopt ben met legoen. Is dat een werkwoord? Ik had al een paar keer naar Legomasters gekeken maar nu snap ik het enthousiasme van de deelnemers veel beter.  Ik ga er niet aan beginnen want ik ken mijzelf, voor ik het weet enorme dozen in huis en vitrinekasten om alles in uit te stallen.........

mijn poppetje. 

Wanneer we de Lego store uitlopen is het flink drukker in de Kalverstraat, ik ruik dat de coffeeshops ook goede zaken doen, en als je een beetje je best doet kun je stoned worden van alleen de lucht dat vind ik wel een nadeel van het coffeeshop beleid in Nederland, die lucht waar je soms inloopt, die vind ik net als van sigaretten echt smerig. Maar goed hoort er ook een beetje bij. Het is inmiddels het eind van de middag en het begint al te schemeren. We gaan terug naar Het Lager Huys om een paar van die vijftig soorten bier te proeven. Na wat gedronken en gegeten te hebben stappen we op een van de vele trams die voor de deur naar het centraal station stoppen en zijn in tien minuten op het station. Als kind reisden wij altijd met de trein omdat mijn vader als conducteur vrij reizen voor het gezin had. Ik ben vaak op het centraal station van Amsterdam geweest en tot mijn vreugde herkende ik nog veel van de bouw. De voorkant van het centraal is erg mooi, maar jammer genoeg heb ik hier niets van gezien omdat het bij aankomst hard sneeuwde en bij terugkomst al donker was.

 Amsterdam Centraal station. 

Van Rotterdam centraal herkende ik helaas heel weinig na die grote verbouwing die onlangs is afgerond. Wel vind ik het ontwerp van het station erg mooi. Terwijl ik dit schrijf moet ik denken aan het dorp van Wim Sonneveld en ik bedenk dat de vertrouwde dingen uit je jeugd veranderen, dit maakt me wat melancholiek. Het reizen met de trein was op zich weer heel leuk en ik verheug me erg op de geplande treinreis in India! Wanneer we teruglopen naar de auto is het wel koud maar gelukkig droog en we zijn tegen twaalf uur weer thuis, waar ik snel mijn warme bed in plof.